Po raz kolejny okazało się to, co przecież wszyscy od dawna wiemy: Polska to tor przeszkód.

Już Wam pisałem, że złożyła mnie w pewnym momencie choroba, w której przez dwa tygodnie jechałem na opioidach. A raczej głównie spałem lub lewitowałem w dziwnym półśnie. Wspomniałem też ogólnikowo, że pojawiły się problemy w drukarni. Problemy w drukarni okazały się wydłużyć sprawę o tyle, że nie doczekałem się wydrukowanych egzemplarzy w czasie mojego pobytu w Polsce…

Tak, tak. Byłem w Polsce. Tydzień wyjazdu służbowego i tydzień urlopu, żeby się zobaczyć z rodziną po lockdownach i poznać wreszcie jej nowych członków, bratanicę i bratanka. Wszystko było tak pomyślane, żebym w trakcie tego pobytu otrzymał z drukarni wydrukowany nakład Nirvaana. Myślałem, że wszystko sobie wyliczyłem, i to z wystarczającym marginesem dla ewentualnych opóźnień.

Niestety, Polska to tor przeszkód. Moja choroba spowolniła proces kończenia składu, a potem, kiedy wszystko już wydawało mi się dogadane z drukarnią i byłem gotów zamykać zlecenie i płacić proformę, okazało się – ani słowem nikt o tym wcześniej nie wspominał – że ażeby być klientem, trzeba być firmą, nie wystarczy być człowiekiem. Nigdy mnie nic podobnego w życiu nie spotkało, więc nie byłem na to przygotowany. Mówiłem już, że Polska to tor przeszkód? Długo mnie w kraju nie było. Musiałem znaleźć drogę obejścia tego problemu. W międzyczasie okazało się, że wydłużył się czas realizacji zlecenia, bo im bliżej końca roku, tym dłuższe kolejki, bo większe obłożenie. Natura tej branży – podobno. No i papier, na dokładkę, podrożał.

Obgryzacie paznokcie z niecierpliwości? Mam nadzieję! Nie martwcie się jednak za bardzo.

Nirvaan został wydrukowany i wiem, że wygląda super. Niestety, zszedł z prasy dopiero jak już wróciłem do Amsterdamu. A wydrukowany został w Polsce. Spowodowało to, że kilka egzemplarzy książki – za sprawą mojego wydawniczego partnera, Książki i Prasy – trafiło do pewnej warszawskiej księgarni wcześniej niż do moich rąk i oczu! Sam przed wyjazdem z Polski zdążyłem zobaczyć tylko egzemplarz sygnalny. Jeżeli tam (tzn. do owej księgarni) traficie, jeżeli książkę tam zobaczycie, a Wy wciąż czekacie na własną – wiedzcie, że nie zostaniecie wykiwani, dostaniecie swoje egzemplarze, tylko mi się proces lekko wykoleił i poprzestawiały trochę wagony.

Książka już jest, już istnieje – fizycznie, na papierze. Ma 428 stron. Zdjęcia na dowód. 

Ale mam przed sobą logistyczną zagwozdkę, którą dopiero rozpracowuję. Nirvaan, moje poprzednie Smutki tropików, które wielu z wspierających projekt na Kickstarterze zamówiło w pakiecie, oraz ja osobiście – znajdujemy się fizycznie w różnych miejscach, i to dość od siebie wzajemnie odległych.

Spokojnie, to nie jest problem nie do rozwiązania, ale wymaga jeszcze odrobiny czasu, bo jak większość śmiertelników, muszę też – oprócz pisania homoerotycznych opowieści – zajmować się zarabianiem na życie.

Proszę o jeszcze trochę cierpliwości i wyrozumiałości. Oczekującym wynagrodzę ją jakimś bonusem!

Jarosław Pietrzak

Jestem na Facebooku i Twitterze.

Rzuć okiem na moje opowiadania i/lub mikropowieści pod roboczym wspólnym tytułem Soho Stories.